του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑ(www.greekhandball.com)

Η Νέα Ιωνία κάνει... restart, με σκοπό να οικοδομηθεί η ομάδα των επόμενων τίτλων. Μια δεκαετία επιτυχιών (5 Πρωταθλήματα, 5 Κύπελλα) «έκλεισε» και πλέον, ανοίγει ένας νέος κύκλος. Οι υπεύθυνοι της ομάδας δημιουργούν έναν κορμό αθλητριών, που προέρχονται, κυρίως, από τα τμήματα υποδομής και επιδιώκουν να «χτίσουν» πάνω σε αυτόν, ώστε να κατακτήσουν ξανά την κορυφή.
Τα ονόματα των Παντελή Χατζηιωάννου, Σοφίας Ναϊσίδου είναι συνώνυμα με τη Νέα Ιωνία, καθώς είναι οι άνθρωποι, που... τρέχουν για όλες τις ανάγκες της ομάδας και αυτοί οι οποίοι έφεραν τις μεγάλες επιτυχίες. Το greekhandball.com τους συνάντησε στη βάση τους, τη Νέα Ιωνία και συνομίλησε μαζί τους για όλα τα θέματα. Έδωσαν απαντήσεις για τα σχέδια αναγέννησης της Νέας Ιωνίας, τα κίνητρά τους κ.ά., ενώ στάθηκαν ιδιαίτερα στο γεγονός πως, σύμφωνα με εκείνους, η Ομοσπονδία θα πρέπει να ανανεωθεί, όπως επίσης και στο «καυτό» ζήτημα του Beach Handball.

«Ευελπιστούμε να κάνουμε την Νέα Ιωνία την ομάδα της νέας δεκαετίας»

Χατζηιωάννου: «Η επανεκκίνηση είναι φυσική συνέχεια όλων των ομάδων. Κάθε ομάδα κάνει κύκλο και όταν αυτός «κλείσει» πρέπει να ανανεωθεί. Απαιτούνται πολλά νέα ξεκινήματα, για να έχει συνεχή παρουσία στο άθλημα. Η Νέα Ιωνία προσέχει τις ακαδημίες της, ώστε να αντλεί από εκεί υλικό και κάθε τόσο να ενσωματώνει «φρέσκες» αθλήτριες στη γυναικεία ομάδα.

Την περίοδο 2010-11 κάναμε –και τότε- ένα νέο ξεκίνημα. Είχαμε την τύχη να διαθέτουμε τις καλύτερες παίκτριες στην Ελλάδα, την Τσάκαλου, την Θωμοπούλου κ.ά. Στην τρίτη σεζόν, αυτή η ομάδα έφερε το πρώτο Κύπελλο Ελλάδος. Προηγουμένως, είχε πάρει δύο Πρωταθλήματα Νεανίδων. Διαπιστώνετε, επομένως, πως εκείνη η γυναικεία, ήταν η συνέχεια των υποδομών. Τώρα, στοχεύουμε σε κάτι παρόμοιο.

Η ομάδα της τελευταίας δεκαετίας ήταν μακράν η Νέα Ιωνία. Ευελπιστούμε να «χτίσουμε» την ομάδα της νέας δεκαετίας και πρωταγωνίστρια να είναι πάλι η Νέα Ιωνία.

Δείτε τι συνέβη με την Αναγέννηση Άρτας, που τα σάρωσε όλα, αλλά, όταν ήρθε ο κορεσμός, δόθηκε η δυνατότητα να αναδυθούν άλλες ομάδες, με αποτέλεσμα εκείνη να μπει στο περιθώριο. Εκεί, η ζημιά έγινε επειδή δεν υπήρχαν υποδομές, ως βάση για το οικοδόμημα. Αντίθετα, οι υποδομές της Νέας Ιωνίας, είναι κάθε σεζόν σε όλες τις τελικές φάσεις ».

«Το τρίπτυχό μας είναι: αθλητισμός, σπουδές, προσωπικότητα»

Ναϊσίδου: «Πριν από πολλά χρόνια, είχαμε μαζευτεί  κάποιοι άνθρωποι και οραματιστήκαμε την Νέα Ιωνία, που κατέκτησε, τελικά, τα πέντε Πρωταθλήματα και τα πέντε Κύπελλα . Αποφασίσαμε να επενδύσουμε πάνω στην Ελληνίδα αθλήτρια. Σε πρώτη φάση, επιλέξαμε ό,  τι καλύτερο υπήρχε, ψάχνοντας σε όλη την Ελλάδα, σε πολλές ηλικίες (από 14 έως 18 ετών).

Προσπαθήσαμε να χτίσουμε μια ομάδα στο τρίπτυχο «αθλητισμός, σπουδές, προσωπικότητα». Διαλέξαμε καλούς προπονητές, γυμναστές, γιατρούς, προσφέραμε στις αθλήτριες ιδιωτική ασφάλιση, ώστε να αισθάνονται απελευθερωμένες και ήσυχες σε περίπτωση τραυματισμού. Με επιμονή και υπομονή δημιουργήσαμε μέσα στα επόμενα χρόνια μια καλή ομάδα και οι τίτλοι ήρθαν, έτσι, αβίαστα.

«Το κίνητρό μου είναι η αγάπη μου για τη Νέα Ιωνία»

Ναϊσίδου: «Για εμένα, το κίνητρο είναι η αγάπη μου για την ομάδα και τη Νέα Ιωνία, από την οποία δεν έχω φύγει ποτέ, καθώς και η αγάπη μου, συνολικά, για το γυναικείο ελληνικό χάντμπολ.

Όταν δημιουργείτε μια ομάδα, με ταλαντούχες αθλήτριες, σωστά δομημένες αθλητικά, ελλοχεύει ένας «κίνδυνος». Ο, ευχάριστος, κίνδυνος είναι να γίνουν τόσο καλές, που να μην μπορούν να παίξουν στο ελληνικό Πρωτάθλημα. Με μεγάλη μας χαρά και υπερηφάνεια αποχαιρετήσαμε την Λαμπρίνα (σ.σ. Τσάκαλου), για να μετακινηθεί στο εξωτερικό. Εμείς, μάλιστα, εισηγηθήκαμε την μεταγραφή. Η Τσάκαλου κάνει υπερήφανη την Ελλάδα, αλλά και την Νέα Ιωνία. Είμαστε σίγουροι ότι θα κάνει ακόμα σπουδαιότερη καριέρα».

-Μετά από 20 διαδοχικά χρόνια (1998-2018), που ήσασταν προπονήτρια της Νέας Ιωνίας, έχετε αναλάβει, από το καλοκαίρι, έναν νέο ρόλο. Συγκεκριμένα, της τεχνικής διευθύντριας. Πώς σχολιάζετε, λοιπόν, το νέο σας πόστο;

Ναϊσίδου: «Οι ομάδες έχουν να αντιμετωπίσουν, πλέον, πολλά ζητήματα, αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά. Για να είναι ένα σύνολο οργανωμένο, θα πρέπει να υπάρχει μια ομάδα από αθλήτριες και μια ομάδα από προπονητές. Δημιουργούμε, λοιπόν, ένα ισχυρό προπονητικό επιτελείο, του οποίου μέρος θα είμαι και εγώ. Έχουμε εμπιστοσύνη στον προπονητή που επιλέξαμε, έχει τις ίδιες πεποιθήσεις και την ίδια φιλοσοφία με τον σύλλογό μας. Είμαστε σίγουροι ότι βασιζόμενοι στις αρχές που είχαμε πάντα, πολύ σύντομα θα δημιουργήσουμε μια πολύ ισχυρή ομάδα».

-Εμπλέκεστε διοικητικά και αγωνιστικά. Είστε και φίλη και μαμά και αφεντικό. Θα χρειάζεται πολύ ενέργεια και χρόνο αυτό που κάνετε…

Ναϊσίδου: «Πάρα πολύ. Τόσο πολύ που κάποιες φορές, σκέφτεσαι δεύτερη φορά πριν δράσεις για λογαριασμό της ομάδας και ξοδέψεις ενέργεια, χρόνο, χρήμα. Και αυτό επειδή δεν έχεις υλική ανταμοιβή, σιγά σιγά ούτε ηθική. Αν δεν αλλάξουν όλα από την κορυφή, το άθλημα δεν θα μπορέσει να κρατήσει κοντά του ανθρώπους, που το έχουν αγαπήσει και το έχουν βοηθήσει. Εμείς στηρίζουμε τα αντιπροσωπευτικά μας συγκροτήματα (κάθετα, σε όλες τις κατηγορίες) με αθλήτριες της Νέας Ιωνίας, σ’ ένα ποσοστό περίπου 50%. Γι’ αυτό διεκδικούμε πολλά παραπάνω από την Ομοσπονδία».

-Είστε οι άνθρωποι πίσω από την ομάδα. Αν, όμως, φύγει ο Χατζηιωάννου και η Ναϊσίδου, υπάρχουν διάδοχοι;

Ναϊσίδου: «Ως άθλημα, το χάντμπολ βασίζεται στην αγάπη πολύ λίγων ανθρώπων. Η ανησυχία μας δεν είναι τι θα γίνει με την Νέα Ιωνία, αν θα φύγουμε εμείς, αλλά τι θα γίνει με το χάντμπολ, εάν θα φύγουν αυτοί οι δυο-τρεις άνθρωποι, που το στηρίζουν έμπρακτα. Δεν υπάρχει στρατηγική, ούτε πλάνο, σε κεντρικό επίπεδο. Το γυναικείο χάντμπολ συντηρείται από το μεράκι λίγων».

-Βλέπετε προοπτική, ανάπτυξη στο χάντμπολ;

Ναϊσίδου: «Έχουμε σταματήσει να ελπίζουμε ότι το γυναικείο χάντμπολ θα ξεπεράσει τα σύνορα της Ελλάδας, παρ’ όλο που είναι ένα άθλημα που θα μπορούσε κάλλιστα να το πετύχει αυτό».

-Ποιό είναι το κίνητρό σας; Τι σας εμπνέει, για να επενδύετε στο γυναικείο χάντμπολ;

Χατζηιωάννου: «Είναι τελείως διαφορετικό αυτό που κάνουμε εμείς, που αγαπάμε το άθλημα και διαφορετικό αυτό που κάνει η Ομοσπονδία (σ.σ. ο Χατζηιωάννου υπήρξε για δύο δεκαετίες μέλος της Ομοσπονδίας και πέρασε από την θέση του Προέδρου και του Ταμία). Εμείς χαιρόμαστε, όταν βοηθάμε ένα παιδί, ακόμα και συμβάλλοντας στο να μπει στο Πανεπιστήμιο.

Η Ομοσπονδία είναι κάτι άλλο. Εάν δεν αλλάξει πολύ γρήγορα πρόσωπα, οι ίδιοι που την διοικούν θα πρέπει να πουν «φτάνει, πρέπει να γίνει πλήρης ανανέωση». Και πρέπει να γίνει αυτό, για να μπουν καινούργιες ιδέες, νέοι άνθρωποι, που δεν θα έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους ότι θα πάρουν, ενδεχομένως, μία θέση στην επιτροπή Ολυμπιακών Αγώνων, θα κάνουν ταξίδια στο εξωτερικό κτλ. Θέλουμε ανθρώπους μέσα από το χάντμπολ, και έχουμε τέτοιους, που έχουν υπάρξει αθλητές, προπονητές. Το σύστημα δεν τους επιτρέπει να βοηθήσουν».

-Το τελευταίο διάστημα συγκρουστήκατε με την Ομοσπονδία για το Beach Handball, καθώς ήσασταν αντίθετοι στο να παραχωρήσετε τις παίκτριές σας για την διοργάνωση στο Κατάρ. Ποιά είναι η θέση σας;

Ναϊσίδου: «Θα πρέπει να μας προβληματίσει ιδιαίτερα το θέμα του beach handball. Ας είναι ένα ευχάριστο, παράλληλο, διαφορετικό άθλημα και όχι τροχοπέδη στο γυναικείο χάντπολ σάλας. Η Ελλάδα δεν παράγει αθλήτριες και αυτές τις λίγες, που βγάζει, είναι αδύνατον να τις χρησιμοποιούμε όλο τον χρόνο, παντού. Είναι προφανές ότι καταπονούνται. Αυτή η κατάσταση θα οδηγήσει σε καταστροφή το γυναικείο χάντμπολ σάλας και μακροπρόθεσμα το beach handball».

Χατζηιωάννου: «Πριν από χρόνια είχα πει πως το beach handball μπορεί να βοηθήσει ως ένα νέο παράκτιο άθλημα, το οποίο, όμως, θα πρέπει να δεχτούμε πως είναι ένα διαφορετικό άθλημα. Μπορεί να φέρει επιτυχίες, αλλά όχι ως ένα άθλημα που θα επιβαρύνει τις αθλήτριες της σάλας και θα τούς προκαλεί τραυματισμούς. Για να το καταλάβουν αυτό οι υπεύθυνοι της Ομοσπονδίας, θα πρέπει να έχουν εμπειρία ως αθλητές».

Ναϊσίδου: «Η Ομοσπονδία δεν κοίταξε ποτέ στα σοβαρά το γυναικείο χάντμπολ. Θα έλεγα ότι το υποτίμησε κιόλας. Η επιτυχία στο beach ήρθε πολύ γρήγορα για την Ελλάδα, από αθλήτριες που, στην πλειονότητά τους, έπαιζαν στη Νέα Ιωνία. Το υλικό ήταν έτοιμο, οι αθλήτριες έκαναν επιτυχία και οι άνθρωποι της φωτογραφίας την καπηλεύτηκαν, ενώ κάποιοι άλλοι πλήρωναν γι’ αυτή την επιτυχία. Η Ομοσπονδία δεν έχει δικαίωμα ούτε να ζητάει, αλλά ούτε και να εναντιώνεται. Πρέπει, μόνο, να στηρίζει τις ομάδες, οι οποίες στηρίζουν με την σειρά τους τις Εθνικές.

Το beach handball δεν είναι Ολυμπιακό άθλημα, δεν έχει Πρωτάθλημα, ούτε δικές του αθλήτριες. Αν έχουν δει προοπτική σε αυτό, να το αναπτύξουν σωστά. «Έκλεψαν» τον κόπο άλλων, τον τοποθέτησαν κάπου και είπαν ότι έγινε δουλειά, ενώ στην ουσία δεν έγινε τίποτα απολύτως. Ακόμα και εκεί θα μας προσπεράσουν. Στο εξωτερικό, έχουν αρχίσει ήδη να δουλεύουν οργανωμένα, έχοντας αθλήτριες μόνο για το beach handball, που προπονούνται όλο τον χειμώνα, για να είναι έτοιμες το καλοκαίρι».

-Πώς εξηγείτε την τάση των παιδιών της Νέας Ιωνίας να εγγράφονται σε τμήματα χάντμπολ και να στρέφονται σε αυτό;

Χατζηιωάννου: «Η Νέα Ιωνία φημίζεται για το χάντμπολ, επειδή βρέθηκαν κάποιοι άνθρωποι, που τούς άρεσε το άθλημα, το προώθησαν και το έκαναν πρώτο άθλημα στην περιοχή. Παλαιότερα, η Μητρόπολη του χάντμπολ στη Βόρεια Ελλάδα ήταν η Βέροια, αντίστοιχα έγινε, αργότερα, η Νέα Ιωνία».

Ναϊσίδου: «Στη Νέα Ιωνία, δεν είναι δύσκολο να προσελκύσεις παιδιά σε ομάδες χάντμπολ, γιατί τα περισσότερα έχουν παίξει στο σχολείο. Το ενδιαφέρον ξεκινάει από μικρή ηλικία, πιθανότατα λόγω της παράδοσης της Νέας Ιωνίας στο χάντμπολ».

-Και τα κοριτσάκια; Πώς προτιμούν το χάντμπολ από το βόλλεϋ, για παράδειγμα ή κάποιο άλλο άθλημα, που είναι ενδεχομένως πιο στενά συνδεδεμένο με το γυναικείο φύλλο;

Χατζηιωάννου: «Σας πληροφορώ ότι φέτος δεν χρειάστηκε να κάνουμε πολλά, γιατί τα κορίτσια ήρθαν από μόνα τους στην ομάδα. Βεβαίως και αναζητήσαμε αθλήτριες, μέσω των επισκέψεών μας στα σχολεία, αλλά λάβαμε πάρα πολλά τηλέφωνα από γονείς, που ήθελαν να στείλουν τα κορίτσια τους στη Νέα Ιωνία, χωρίς να χρειαστεί να διαφημίσουμε την ομάδα».

-Με ποιόν ορίζοντα επενδύετε, αφού ήδη έχετε πανηγυρίσει δέκα τίτλους και ίσως να αισθάνεστε… χορτασμένοι; Να κάνετε ένα βήμα παραπάνω στην Ευρώπη;

Ναϊσίδου: «Θέλουμε να βγάζουμε παίκτριες από τα σπλάχνα της ομάδας και στη συνέχεια να κάνουν διεθνή καριέρα. Η Τσάκαλου, που είναι παράδειγμα ακριβώς αυτού, ήταν για εμάς ένα προσωπικό στοίχημα. Δεν σκεφτόμαστε εγωιστικά. Αυτός είναι ο ορίζοντας, στον οποίο αναφέρεστε. Η επιτυχία των παιδιών».

-Είναι δύσκολο να παραμένεις στην κορυφή, όταν την έχεις ήδη κατακτήσει. Εσείς, ωστόσο, βάζετε και πάλι ψηλά τον πήχη.

Ναϊσίδου: «Είμαστε μια πολύ ιστορική ομάδα. Φέτος, συμπληρώνουμε 93 χρόνια. Δεν έχουμε ούτε τους φιλάθλους, ούτε το όνομα του ΠΑΟΚ, ο οποίος πραγματικά χαίρομαι που υπάρχει, γιατί μας πιέζει να εξελιχθούμε. Θέλω να κερδίζω τον ΠΑΟΚ. Είμαστε άνθρωποι που κάνουν θυσίες, με όσα μέσα έχουν, για να φτάσουν τις ομάδες τους σ’ ένα επίπεδο και μετά σ’ ένα ακόμα ψηλότερο. Δημιουργούμε στόχους. Το χάντμπολ θέλει συναίσθημα. Μόνο αυτό σε κρατάει στον χώρο».

-Πέρα από το συναίσθημα, όμως, πρέπει να υπάρχει και γνώση. Με άλλα λόγια, είναι καλό να ξέρεις το άθλημα, για να επενδύσεις σε αυτό, με επιτυχία. Εσείς το γνωρίζετε και μάλιστα καλά.

Ναϊσίδου: «Πράγματι, αν και η επένδυση στο χάντμπολ μπορεί να θεωρηθεί αυτοκτονία. Για ποιό άθλημα, ποιό Πρωτάθλημα, ποιά προβολή μιλάμε; Η Ομοσπονδία είναι αδιάφορη. Μας είπαν ότι το θέαμα του γυναικείου χάντμπολ δεν κάνει… νούμερα, αλλά ανατρέξτε στον τελικό με τον ΠΑΟΚ (σ.σ. 2018-19), στην Κοζάνη. Κρίθηκε στο τέλος, ήταν διαφήμιση για το άθλημα και είχε πολύ υψηλή ακροαματικότητα».

-Θα ήθελα ένα τελευταίο σχόλιο από τον καθένα σας, με λίγες λέξεις.

Χατζηιωάννου: «Η Νέα Ιωνία θα κάνει επανεκκίνηση, το ίδιο πρέπει να κάνει και η Ομοσπονδία…».

Ναϊσίδου: «Η Ομοσπονδία να κάνει την αυτοκριτική της. Δεν υπάρχει κάτι πιο υγιές και ώριμο από την παραδοχή ότι πρέπει να γίνει μια νέα αρχή, όταν αυτή επιβάλλεται. Το άθλημα έχει ανάγκη από παράγοντες, που θα το οραματιστούν και θα το σχεδιάσουν από την ρίζα του».